یکشنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ خورشیدی / ۱۱ مه ۲۰۲۵ میلادی – سیستان و بلوچستان
۳۲ میلیون تن ذخایر جدید در سیستان و بلوچستان؛ این بار چه سهمی به مردم بلوچ خواهد رسید؟
در حالی که مسئولان استان سیستان و بلوچستان از کشف ۳۲ میلیون تن ذخایر فلزی و غیرفلزی جدید خبر می‌دهند، یک پرسش اساسی همچنان بی‌پاسخ مانده است: کدام یک از منابع طبیعی این استان تا امروز واقعاً به نفع مردم بومی، به‌ویژه بلوچ‌ها، به‌کار گرفته شده‌اند؟
سیستان و بلوچستان با وجود دارا بودن معادن غنی، بنادر استراتژیک، ظرفیت بالای انرژی خورشیدی و منابع طبیعی گسترده، همچنان از محروم‌ترین استان‌های کشور به‌شمار می‌رود. چرا؟
آیا این‌بار سازوکار بهره‌برداری از این منابع به‌گونه‌ای طراحی شده که سود حاصل از معادن، اشتغال، آموزش فنی و سرمایه‌گذاری به داخل جوامع بلوچ بازگردد؟ یا بار دیگر شاهد خروج خام منابع و ورود فقر مضاعف خواهیم بود؟
در غیاب مشارکت واقعی مردم محلی در تصمیم‌گیری‌ها و نبود شفافیت در قراردادهای معدنی، امید به توسعه‌ی متوازن، تنها در حد شعار باقی می‌ماند.
سؤال اینجاست:
-
چه میزان از سود پروژه‌های قبلی به مردم استان بازگشته؟
-
کدام روستا یا شهر بلوچ‌نشین با درآمد معادن بهبود یافته؟
-
چند جوان بلوچ در پروژه‌های معدنی یا زیرساختی استخدام شده‌اند؟
-
چرا همچنان بسیاری از بلوچ‌ها مجبور به مهاجرت یا اشتغال در مشاغل پرخطر و حاشیه‌ای هستند؟
اگر این سؤالات پاسخی نداشته باشند، کشف منابع جدید نه مایه‌ی امید، بلکه نشانه‌ای از ادامه‌ی الگوی نابرابر توسعه خواهد بود که آسیب به محیط زیست حاصل آن خواهد بود.