غلام محمد بلوچ، رئیس جنبش ملی بلوچ (BNM)، نقش برجسته‌ای در مبارزه برای خودمختاری و حقوق مردم بلوچ ایفا کرد. او صدای مخالف سرکوب و نقض حقوق بشر در بلوچستان بود و در سطح بین‌المللی نیز شناخته شده بود، به‌ویژه در آزادسازی نماینده سازمان ملل، جان سُلِکی، که توسط نیروهای امنیتی پاکستان ربوده شده بود.
شیر محمد بلوچ، معاون رئیس حزب جمهوری‌خواه بلوچ (BRP)، از طریق فعالیت سیاسی و نه مبارزه مسلحانه، در راستای شناسایی هویت بلوچ‌ها و دفاع از عدالت اجتماعی مبارزه می‌کرد. او همیشه به دنبال راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز بود.
لالا منیر بلوچ، دبیرکل جبهه ملی بلوچستان (BNF)، از روشنفکران بلوچ بود که در پنجگور متولد شده و با مدرک کارشناسی ارشد در مطالعات اسلامی از دانشگاه سند در کراچی، به یک فعال سیاسی تاثیرگذار تبدیل شد.
۳ آوریل ۲۰۰۹، این سه رهبر بزرگ بلوچ توسط مردان مسلح ناشناس از دفتر وکیلشان در تربت ربوده شدند. جسد آنها در تاریخ ۹ آوریل ۲۰۰۹ در منطقه‌ای کوهستانی در نزدیکی تربت پیدا شد و نشان‌های اعدام بر روی آنها مشهود بود. این حادثه به قتل‌های تربت یا حادثه مرگاپ شناخته شد و باعث اعتراضات گسترده در سراسر بلوچستان گردید.
در حالی که دولت پاکستان آنها را به‌عنوان جدایی‌طلب معرفی می‌کرد، این سه رهبر همواره به عنوان فعالان صلح‌آمیز شناخته می‌شدند و قتل‌شان نه تنها صدای مردم بلوچ را خاموش نکرد، بلکه باعث گسترش مقاومت و اعتراضات شد.
✊ این قهرمانان، نامشان در تاریخ بلوچستان باقی خواهد ماند، و یادشان به عنوان نماد مبارزه برای حقوق بشر و آزادی در دل مردم بلوچ همیشه زنده است.