چابهار – جمعه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۴
زنان بلوچ از دیرباز به عنوان نگهبانان دانش‌های سنتی و داروهای محلی شناخته می‌شوند. این زنان با تکیه بر تجارب نسل‌های گذشته، توانسته‌اند روش‌هایی برای درمان بیماری‌ها و مشکلات سلامتی پیدا کنند. در این گزارش، به صورت اجمالی به بررسی این روش‌ها و تأثیر آن‌ها بر سلامت جامعه بلوچ پرداخته‌ایم.
در گذشته، زنان بلوچ با استفاده از گیاهان دارویی، دمنوش‌ها و مواد طبیعی اقدام به درمان بیماری‌ها می‌کردند. این فرآیند نه تنها به حفظ سلامت آن‌ها کمک می‌کرد، بلکه به انتقال فرهنگ و دانش درمانی به نسل‌های آینده نیز می‌انجامید. بسیاری از زنان با جمع‌آوری گیاهان دارویی از طبیعت و ترکیب آن‌ها با یکدیگر، به ترکیباتی دست می‌یافتند که به باور محلی برای درمان بیماری‌های رایج مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
به عنوان مثال، استفاده از گیاهانی مانند آلوئه‌ورا، زردچوبه و زنجبیل در درمان مشکلات گوارشی و پوستی رایج بوده است. زنان بلوچ همچنین از ترکیباتی مانند عسل و دارچین برای تقویت سیستم ایمنی بدن و پیشگیری از بیماری‌ها بهره می‌بردند. این روش‌های درمانی نه تنها به عنوان راه‌حلی برای مشکلات سلامتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند، بلکه بخشی از زندگی روزمره و فرهنگ این جامعه را نیز شکل می‌دادند.
با وجود تغییرات مدرن در دنیای پزشکی، هنوز هم بسیاری از زنان بلوچ به استفاده از داروهای محلی ادامه می‌دهند. این رویکرد نه تنها به حفظ هویت فرهنگی آن‌ها کمک می‌کند، بلکه به عنوان یک منبع اقتصادی نیز نقش ایفا می‌کند. با توجه به ارزش بالای گیاهان دارویی و محصولات محلی، زنان بلوچ می‌توانند از طریق فروش این محصولات به تأمین معیشت خانواده‌های خود کمک کنند.
در نهایت، می‌توان گفت که دانش و تجربه‌ی زنان بلوچ در زمینه‌ی داروهای محلی نه تنها به سلامت آن‌ها کمک می‌کند، بلکه می‌تواند مورد توجه نهادهای پژوهشی و بهداشتی قرار گیرد. این زنان با حفظ و انتقال این دانش، نقش مهمی در نگهداشت فرهنگ و سلامت جامعه‌ی خود ایفا می‌کنند.