چهارشنبه ۱۴ خرداد ۱۴۰۴ خورشیدی / ۴ ژوئن ۲۰۲۵ میلادی
در تاریکی شب ۲۹ مه ۲۰۲۵، ماه‌جبین بلوچ، دانشجوی ۲۴ ساله رشته کتابداری و از بازماندگان بیماری فلج اطفال، از خوابگاه دانشجویی در کویته توسط نیروهای پلیس، واحد مبارزه با تروریسم (CTD) و نیروهای امنیتی ربوده شد. پنج روز از این حادثه می‌گذرد و هیچ‌گونه تماس یا دسترسی حقوقی برای وی فراهم نشده است. خانواده‌اش اعلام کرده‌اند که ماه‌جبین که به مراقبت‌های پزشکی نیاز دارد، در سلولی تحت شکنجه نگهداری می‌شود.
این ناپدیدسازی نمونه‌ای است از روند رو به افزایش بازداشت‌های خودسرانه، ناپدیدسازی‌های اجباری و شکنجه فعالان مدنی و شهروندان بلوچ، روندی که نه تنها مردان بلکه زنان، کودکان و بیماران را نیز شامل می‌شود.
در همین روزها گزارش‌هایی از بازداشت و بی‌خبری دیگر افراد از جمله چنگیز بلوچ از پنجگور، کودک عبدالله عابد در گوادر، و سه شهروند کشته شده در برکهان منتشر شده است. همچنین فعالانی چون بیبو بلوچ، دکتر مهرنگ بلوچ، گلزادی بلوچ، دکتر صبیحه بلوچ، صبغت‌الله شاه و بیبرگ بلوچ نیز در بازداشت یا تحت تهدید و بازداشت مکرر هستند.
پنج نهاد معتبر بین‌المللی حقوق بشر شامل عفو بین‌الملل، فرانت لاین دیفندرز، OMCT، FIDH و مجمع آسیایی حقوق بشر و توسعه، در نامه‌ای مشترک به نخست‌وزیر پاکستان از نقض سیستماتیک حقوق بشر در بلوچستان ابراز نگرانی کرده‌اند. آنها ناپدیدسازی ماه‌جبین بلوچ را نشانه‌ای از افزایش فشار بر فعالان زن بلوچ دانسته و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط همه بازداشت‌شدگان، ارائه خدمات پزشکی و حقوقی و تحقیق مستقل درباره شکنجه‌ها شده‌اند.
امروز، در آستانه عید، خانواده‌های بلوچ در اضطراب و بی‌خبری به سر می‌برند. در حالی که جهان جشن می‌گیرد، صدای دختران و مادرانی که به خاطر هویت و مقاومت مدنی‌شان خاموش شده‌اند، نیازمند توجه و اقدام جدی بین‌المللی است. این روایت تنها پژواکی از فریاد آنان برای حق زندگی، کرامت و عدالت است.