حدود ۶ درصد از مدارس کشور باید تخریب شوند و نزدیک به ۱۹ درصد هم نیاز به مقاومسازی یا بازسازی دارند. به گفته رئیس سازمان نوسازی مدارس، برای حل این بحران، در سال ۱۴۰۴ باید ۸۷۰ هزار میلیارد تومان هزینه شود
اما در بودجه سال جاری، بیش از ۱۲ هزار میلیارد تومان فقط به حوزههای علمیه اختصاص یافته؛ نهادهایی که نقش مؤثری در آموزش عمومی ندارند و بیشتر برای تحکیم پایههای ایدئولوژیک حاکمیت فعالیت میکنند. در مقابل، در دو سال اخیر بیش از ۲۰۰ هزار میلیارد تومان اختلاس رسمی و ثبتشده گزارش شده است
بر اساس گزارشها، داراییهای تحت مدیریت مستقیم رهبر جمهوری اسلامی (از جمله ستاد اجرایی فرمان امام و بنیادها) بالغ بر ۹۵ میلیارد دلار برآورد شده است. از سوی دیگر، هزینههای ایران در سوریه طی این سالها طبق منابع بینالمللی حدود ۳۰ میلیارد دلار تخمین زده شده و بودجه سالانه سپاه قدس نیز به بیش از ۴ هزار میلیارد تومان میرسد
در کنار اینها، نفتفروشی خارج از چارچوب وزارت نفت، بهرهبرداری اختصاصی برخی نهادها از معادن و شرکتهای خصولتی، میلیاردها دلار سرمایه را به جیب نهادهای غیرپاسخگو سرازیر کرده است
با وجود همه این منابع، دولت همچنان برای ساخت مدرسه از مردم و خیرین کمک میخواهد؛ این در حالی است که آموزش، مهمترین زیرساخت توسعه هر کشور است. آیا نباید اولویت بودجههای کشور، سلامت و آموزش کودکان باشد، نه تحکیم قدرت و صدور ایدئولوژی؟