چابهار – چهارشنبه ۱۴ خرداد ۱۴۰۴
چابهار و سواحل مکران، که در گذشته به عنوان گنجینه‌ای طبیعی و اقتصادی برای مردم بومی شناخته می‌شدند، امروز به ابزاری برای دور زدن تحریم‌ها و اجرای اهداف استعماری جمهوری اسلامی بدل شده‌اند. رژیم با شعار توسعه، سیاست‌هایی را اجرا کرده که در عمل منجر به فقر، بی‌خانمانی، تصاحب زمین‌ها و تخریب بافت فرهنگی و اجتماعی منطقه شده است.
طرح به‌اصطلاح «توسعه سواحل مکران» نه تنها منجر به بهبود زندگی ساکنان بومی نشده، بلکه آنان را از سرزمین‌های اجدادی‌شان رانده و به حاشیه شهرها کشانده است؛ شهرهایی که در آن نه فرصت شغلی وجود دارد و نه زیرساخت‌های حمایتی.
این طرح‌ها، به جای بهره‌مندی عادلانه مردم بومی، باعث تسلط نهادهای امنیتی و اقتصادی حکومتی، استخراج بی‌رویه منابع و تغییر اجباری بافت جمعیتی شده‌اند. اکنون با افزایش آگاهی و مقاومت مردم محلی، طرح‌های استعماری جمهوری اسلامی در این منطقه با چالش‌های جدی روبه‌رو شده‌اند.
مردم هشدار می‌دهند: توسعه‌ای که بدون حضور، رضایت و منفعت بومیان باشد، فاجعه‌ای انسانی است. لغو معافیت‌های تحریمی می‌تواند گامی در جهت توقف این روند ناعادلانه باشد.