تربت – ۴ مه ۲۰۲۵ / ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴
در جریان یک نشست مدنی در شهر تربت، دکتر صبیحه بلوچ، از اعضای کمیته‌ی “یَک‌جهتی بلوچ”، در خصوص وضعیت ناپدیدشدگان و پیامدهای آن بر خانواده‌های بلوچ سخنرانی کرد و گفت: «خونی که ریخته می‌شود، خود تضمینی برای ادامه‌ی ایستادگی ماست.»
او در ادامه افزود: «در یک خانواده، پدر و دو پسر ناپدید می‌شوند. جسد یکی از پسران در یک درگیری ساختگی پیدا می‌شود، و پس از مدتی، جسد پسر دوم نیز کشف می‌شود. پدر همچنان مفقود است. آیا از مادر و خواهران آن‌ها انتظار سکوت می‌رود؟ چنین انتظاری غیرممکن است.»
دکتر صبیحه بلوچ در پایان سخنان خود گفت: «صدایی باید به آن مادر، به آن خواهر برسد. صدایی که بگوید: مادر، سکوت نکن؛ ملت بلوچ همراه توست.»
این سخنان در چارچوب نشست‌های عمومی پیرامون وضعیت حقوق شهروندی در مناطق جنوبی بلوچستان مطرح شده است و به مسئله ناپدیدشدگان اجباری در منطقه و تاثیرات آن بر خانواده‌ها و جامعه بلوچ پرداخته است.