بلوچستان که بالاترین آمار افراد بدون شناسنامه، دانش‌آموزان ترک تحصیل کرده و حاشیه‌نشینی را دارد، اکنون رکورد جدیدی در شاخص ترکیبی فقر ثبت کرده است. این وضعیت قابل پیش‌بینی بود، اما فاصله شاخص فقر بین سیستان و بلوچستان و استان دوم فقیر کشور، خراسان شمالی، به‌قدری زیاد است که به‌اندازه مجموع شاخص فقر چهار استان برخوردار در انتهای این جدول می‌رسد
در حالی که تنها در شهر اردکان، زادگاه محمد خاتمی، حدود ۵۰۰ کارخانه صنعتی مانند ذوب‌آهن، کاشی‌سازی، شیشه‌سازی و پتروشیمی احداث شده و شهرهایی مانند رفسنجان، اصفهان، شیراز و مشهد دارای ده‌ها هزار کارخانه هستند، اما از زابل تا چابهار، در مسیری ۱۱۰۰ کیلومتری، حتی تعداد انگشت‌شماری کارخانه درجه دو یا سه نیز وجود ندارد
این در حالیست که افرادی بومی مانند شهریاری و دهمرد با نفوذ بالایی که در حکومت اسلامی دارند و حتی با وجود وصلتهای درباری فرزندانشان با حلقه‌های نزدیک حکومت، در طول سالها حضورشان در ارکان رژیم بجز نفرت پراکنی بین زابلی و بلوچ و شراکت در دزدی و فساد و کشتار برای مردم استان هیچ ره آوردی نداشته‌اند. وقتی مسئولان محلی فاسد و نا اهل و دولت های رانتی توسعه را صرف مسائل غیر توسعه ای میکنند؛ نتیجه غیر از این نمی شود که بلوچستان در پایان جدول توسعه کشور قرار گیرد