روز چهارشنبه، ۱ اسفند ۱۴۰۳، دو دانش‌آموز بلوچ، گلی و شکیب بلوچی از روستای پوتاپ نیکشهر، به دلیل نبود مدرسه در روستای خود و اجبار به طی کردن مسیر طولانی و خطرناک برای تحصیل، در سانحه رانندگی جان باختند. برادرشان نادر بلوچی که آنها را با موتورسیکلت به مدرسه می‌برد، به‌شدت زخمی شد
واحدبخش رئیسی، رئیس شورای روستا، علت این حادثه را نبود مدرسه متوسطه، جاده‌های غیراستاندارد و عدم توانایی خانواده‌ها در تأمین هزینه سرویس مدرسه عنوان کرد. او توضیح داد که دانش‌آموزان مجبورند روزانه ۹ کیلومتر مسیر پرخطر را طی کنند، در حالی که جاده‌های منطقه غیراستاندارد و بدون ایمنی هستند. وی همچنین تأکید کرد که دولت هیچ اقدامی برای بهبود وضعیت ایمنی جاده‌ها، تأمین سرویس مدرسه یا ایجاد امکانات آموزشی انجام نداده است
این حادثه، نمونه‌ای از سیاست برنامه‌ریزی‌شده جمهوری اسلامی برای بی‌سوادسازی ملت بلوچ است. در حالی که بلوچستان با کمبود شدید مدرسه، امکانات آموزشی و معلمان متخصص مواجه است، دولت به‌جای حل مشکلات، به ساخت پایگاه‌های نظامی، سرکوب، اعدام و شلیک مستقیم به مردم روی آورده است
جمهوری اسلامی با محروم نگه داشتن مردم بلوچ از آموزش و تحصیل، آنها را در فقر و ناآگاهی نگه می‌دارد تا قدرت اعتراض و مطالبه‌گری را از آنان بگیرد. کودکان بلوچ، یا در مسیر تحصیل قربانی فقر و ناامنی می‌شوند، یا در آینده به دلیل نبود فرصت‌های شغلی، به سوخت‌بری و کارهای طاقت‌فرسا روی می‌آورند، که باز هم آنان را در معرض مرگ، سرکوب و تحقیر قرار می‌دهد
در حالی که دیگر نقاط کشور از امکانات آموزشی نسبی برخوردارند، بلوچستان همچنان در محاصره فقر، بی‌عدالتی و تبعیض تاریخی قرار دارد. برای این حکومت، مدرسه، بیمارستان و اشتغال برای مردم بلوچ معنایی ندارد، اما گلوله، طناب دار، و فقر تحمیلی همیشه در دسترس هستند