بلوچستان، سرزمین آفتاب و باد، میراثی کهن در دل کویر، با شریان‌هایی زنده به نام قنات که قرن‌ها، مردمانش را از زخم تشنگی در امان نگاه داشته‌اند. اما امروز، این میراث کهن که از نیاکانمان به ما رسیده، در معرض نابودی کامل است؛ نه به دست زمان، بلکه به دستانی که یا از سر نادانی و یا به عمد، ریشه‌های حیات این سرزمین را خشکانده‌اند
آیا نابودی قنات‌های بلوچستان نتیجه‌ی ناآگاهی است یا اقدامی عامدانه در راستای طرحی بزرگ‌تر؟
بلوچستان، زخمی از بی‌تدبیری، بی‌تفاوتی و شاید هم از توطئه‌ای که به بهای خشکانده شدنش رقم خورده است. اگر امروز صدایی برای نجات قنات‌ها و سفره آب های زیرزمینی این سرزمین بلند نشود، فردا، از بلوچستان چیزی جز سرزمینی خشک، بی‌آب و بی‌جان باقی نخواهد ماند