صبح چهارشنبه ۲۲ اسفند ۱۴۰۳، نیروهای امنیتی زاهدان با ورود به منزل امیلیا حکیمان، شهروند بهایی، خانه او را تفتیش و برخی از وسایل شخصی‌اش، از جمله کتب مذهبی و تلفن همراه، را ضبط کردند. مأموران همچنین به او دستور دادند که شهر را ترک نکند. جمهوری اسلامی ایران، طبق قانون اساسی خود، تنها اسلام و سه دین دیگر (مسیحیت، یهودیت و زرتشتی) را به رسمیت می‌شناسد. بهاییان به رسمیت شناخته نمی‌شوند و همواره با محدودیت‌های گسترده‌ای در زمینه تحصیل، اشتغال و آزادی مذهبی مواجه‌اند تا جاییکه اموال و دارایی‌های آنها را مصادره میکند این سیاست بر اساس نگرش ایدئولوژیک حاکمیت، که بهاییت را یک «فرقه منحرف» تلقی میکند، اجرا می‌شود. علاوه بر بهاییان، اهل سنت نیز که قبلا با محدودیت‌هایی مانند نداشتن مسجد مستقل در برخی شهرهای بزرگ و فشارهای امنیتی بر علمای مذهبی خود مواجه‌اند، با وجود اینکه از مذاهب رسمی در ایران محسوب می‌شوند اکنون در شهرهای سنی نشین از اجتماعات مذهبی آنها جلوگیری شده و حتی اجازه ساخت اماکن مذهبی و یا اجازه تردد و سفر به بعضی از شهرهای داخل استان را به بعضی از روحانیون بلوچ نمیدهد.
این سیاست‌ها برخلاف تعهدات بین‌المللی ایران در زمینه حقوق بشر و آزادی دین است.