دشتیاری و نگور، بلوچستان – سه‌شنبه ۱۳ خرداد ۱۴۰۴ خورشیدی / ۳ ژوئن ۲۰۲۵ میلادی
در حالی‌که آب دریای بلوچستان با پروژه‌های میلیاردی به صنایع و استان‌های مرکزی مانند اصفهان منتقل می‌شود، کشاورزان بلوچ در دشتیاری و نگور با بی‌آبی مطلق دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
در دهستان نگور، باغداران برای نجات درختان موز، آب را با گالن و خودروهای شخصی به زمین‌هایشان می‌برند. سدهای منطقه که پیش‌تر حتی با ظرفیت اندک فعالیت داشتند، اکنون به‌طور کامل بسته شده‌اند و منابع آبی در اختیار شرکت‌های حکومتی مانند «ماهان» قرار گرفته‌اند.
در غیاب حمایت دولتی، مردم محلی با همیاری و مشارکت جمعی تلاش می‌کنند باغ‌هایشان را از نابودی نجات دهند؛ اما این راه‌حل موقتی و طاقت‌فرساست. بسیاری از کشاورزان می‌گویند دیگر توان ادامه این وضعیت را ندارند و باغات یکی‌یکی خشک می‌شوند.
کارشناسان این وضعیت را نشانه آشکار تبعیض ساختاری می‌دانند. به باور برخی آگاهان، هدف نهایی چنین فشارهایی، کوچ اجباری مردم بومی بلوچ از سرزمین خود و واگذاری زمین‌ها به غیر بلوچ‌هاست؛ سرزمینی که ساکنانش قرن‌ها در آن زیسته‌اند.